Ներսումս կարոտն ու ուղեղս, ջերմույան մեջ փաթաթված, թեյ էին խմում: Զրույցը թեժ էր ու չափազանց մտերմիկ, բայց միևնույն ժամանակ առանց փոխադարձ հասկացվածության: Պատճառն էլ գիտեմ՝ բոլոր զգացումներս ու զգացմունքներս կարոտի կողքին էին ու շատ քիչ էին ուշադրություն դարձնում ուղեղիս ու վերջինիս սառը եզրահանգումներին:
Հաղթանակը կարոտի կողմն էր՝ նա մեծ էր, ջերմ, անկեղծ, որն էլ ստիպում էր ուղեղիս խեղճանալ ու չկարողանալ վայելել թեյախմությունը, բայց միայն մինչև այն պահը, երբ հեգնանքով հարուստ, բայց լուռ օդի մեջ պայթեց ուղեղիս ծաղրող հարցը.
-Իսկ դու ունե՞ս հասցեատեր:
Թեյի հերթական կումը, որ սահուն ընթացք ուներ , կրակի պես այրեց կարոտի կոկորդն ու արդյունքում նորից բարձրացավ ուղեղիս ինքնագնահատականը:
Հաղթանակը կարոտի կողմն էր՝ նա մեծ էր, ջերմ, անկեղծ, որն էլ ստիպում էր ուղեղիս խեղճանալ ու չկարողանալ վայելել թեյախմությունը, բայց միայն մինչև այն պահը, երբ հեգնանքով հարուստ, բայց լուռ օդի մեջ պայթեց ուղեղիս ծաղրող հարցը.
-Իսկ դու ունե՞ս հասցեատեր:
Թեյի հերթական կումը, որ սահուն ընթացք ուներ , կրակի պես այրեց կարոտի կոկորդն ու արդյունքում նորից բարձրացավ ուղեղիս ինքնագնահատականը: